به نام خدا
اسرار حج
حج واقعی با رفتن به کعبه و انجام مناسک حج به پایان نمی پذیرد ، بلکه آغاز میشود ، و حج ظاهری زمینه و زاینده حج حقیقی میگردد، و حاجی از کعبه به خدا ، از گل به دل و از خاک به افلاک پر میگشاید. ( دکتر علی شریعتی )
و در اینجا حکایتی از گفتگوهای امام سجاد (علیه اسلام ) با یکی از یارانش به نام شبلی را برای دوستان عزیزی که در تلاش برای رسیدن به حقایق و معرفت حقیقی هستند را می نویسم...
امام سجاد (ع) از حج باز میگردد ، شبلی به پیشباز او میرود ، و امام با او چنین گفتگو میکند :
- شبلی ! تو نیز حج گزاردی ؟
- آری ، ای پسر پیامبر.
- آیا به میقات فرود آمدی ؟ جامه های دوخته از خود فرو گذاشته ای ؟ غسل کردی ؟
- آری.
- آنگاه که در میقات فرود آمده ای ، قصدت این بود که میخواهی جامه گناه فرو گذاری و جامه طاعت بپوشی؟
- نه.
به نام خدا
اگر به باده مشکین دلم کشد شاید
که بوی خیر ز زهد ریا نمی آید
جهانیان همه گر منع من کنند از عشق
من آن کنم که خداوندگار فرماید
طمع ز فیض مبر که خلق کریم
گنه ببخشد و بر عاشقان ببخشاید
مقیم حلقه ذکر است دل بدان امید
که حلقه ای ز سر زلف یار بگشاید
گزیدهای از اشعار حضرت حافظ
دعا
با سلام خدمت دوستان عزیز از این که پستهایم را با تاخیر مینویسم معذرت میخواهم.
یکی دیگر از راههای رسیدن به خواسته ها و آ رزوهایمان ، روش بسیار آسان و روزمره که همه خواسته و نا خواسته از آن استفاده میکنیم ، دعا میباشد.
این راه که یکی از بهترین راههای تلقین پذیری میباشد ، که نتایج بسیار درخشانی را به همراه دارد،دراین روش ، شخص با خواندن و درخواست کردن از پروردگار و ضمیر باطنش خواسته خود را بیان میکند.
هو
هر چه مقصود تو است آن گردد
هر چه گویی چنین چنان گردد
آفتاب ار چه شب نهان گردد
روز روشن چو شد عیان گردد
دارم امید آنکه هر گوشه
ماءمن جمله مومنان گردد
هر فقیری توانگری یابد
پیر از دولتش جوان گردد
همچو من رند مست کم یابد
گر چه گرد جهان روان گردد
رد نگردد به هیچ رو هرگز
هر که مقبول مقبلان گردد
باش ایمن که ما رها نکنیم
هر که همراه عارفان گردد
هر معانی که خاطرت خواهد
آن معانی به تو بیان گردد
یار ما دوستدار آل رسول
سرور جمله عاشقان گردد
هر که یابد خبر ز حال وجود
واقف از حال همگنان گردد
نو بهار است منع نتوان کرد
بلبل ار گرد گلستان گردد
همه کس دوستدار خود سازد
فارغ از جمله دشمنان گردد
متمکن نشسته با یاران
نه روان گرد این و آن گردد
عارفی کو بما دهد دل را
جان ما در پیش روان گردد
در جهان هر که نعمت الله یافت
سرور جملهء جهان گردد
گزیده ای از اشعار
عارف بزرگ شاه نعمت الله ولی